خون شهید بیدارکننده دلهاست. شهادت نه یک اتفاق که یک انتخاب است. هنگامی ‌که خداوند متعال انتخاب می‌کند، این توفیق نصیب می‌شود و لیاقت اوست که وی را تا عرش باری تعالی می‌برد و با انتخاب است که این راه پیموده می‌شود. ایثار و از خود گذشتگی را شهیدان ما از حسین(علیه السلام) آموختند که چگونه حج را نیمه تمام گذاشت و جان به امانت گذاشته خود را در سرزمین کربلا فدا کرد و چه امانت‌دار خوب و شایسته‌ای بود. اکبر نیز شهیدی بود که با پیروی از علی اکبر(علیه السلام) امام حسین(علیه السلام) راه را شناخت و انتخاب کرد. چه انتخاب شایسته ای ....

شهید بزرگوار در سال 1341 در خانواده‌ای مذهبی در تهران به دنیا آمد. او پس از سپری کردن دوران کودکی تحصیل را در تهران آغاز کرد و تا پایان دوره متوسطه به تحصیل اشتغال داشت. در سال 1358 به همراه خانواده به شهر نیم‌ور نقل مکان کردند و دوره جدیدی از زندگی شهید در این شهر آغاز شد. او که دوران انقلاب در تهران شاهد پیروزی‌های آن زمان بود و مانند سایر جوانان به فرمان امام(قدس سره شریف) لبیک گفته و علیه زور و ستم طاغوت به مقابله پرداخته بود، در شهر نیم‌ور نیز به فعالیت‌های اجتماعی خود ادامه می‌داد و با روحیه جهادی تلاش می‌کرد. هنگامی‌ که جنگ تحمیلی شروع شد، او آماده می‌شد که دوران سربازی را آغاز کند. وی فکر می‌کرد که باید بار دیگر از میهن و اعتقاداتش دفاع کند و در آن زمان کاری بالاتر از جهاد در مقابل رژیم بعث عراق وجود نداشت. لذا با اعلام آمادگی برای خدمت مقدس سربازی، از پادگان لویزان و پس از طی کردن دوره آموزش رزم پیاده به لشکر 64 ارومیه پیوست. پس از مدتی از طرف آن لشکر به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شتافت و چند ماه در مناطق کوهستانی غرب کشور انجام وظیفه می‌کرد، تا این که سرانجام در اسفند ماه سال 1362 در منطقه پیرانشهر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.