آرام و باوقار بود. متانت از رویش میبارید. به صداقت آیینه و به پاکی هوای کوهستان بود. کمتر سخن میگفت و بیشتر اندیشه میکرد. بیست و نهم خردادماه سال ۱۳۴۰ بود که در روستای موسیآباد از توابع شهرستان آشتیان کودکی دیده به جهان گشود که او را قاسم نامیدند؛ تا همچون قاسم بن الحسن(علیهما السلام) سرباز فداکار انقلاب باشد. او دوران کودکی را در کنار مادری فداکار و متدین و پدری زحمتکش و مسلمان سپری کرد و پس از پایان دوره طفولیت جهت سوادآموزی به مدرسه رفت و تا پایان مقطع ابتدایی را با موفقیت به پایان برد و سپس ترک تحصیل کرد و برای یافتن کار مناسب و کمک به درآمد خانواده راهی تهران و به عنوان شاگرد آهنگری مشغول به کار شد. همچنان تلاش میکرد تا زمان خدمت سربازیاش فرا رسید. با معرفی خود به ارتش جمهوری اسلامی و دیدن آموزش لازم به عنوان سرباز تیپ سوم از لشکر 92 زرهی اهواز عازم جبهههای نبرد حق علیه باطل شد.
او نزدیک به شش ماه در خط مقدم جبهه حضور داشت تا این که در نهم آذرماه سال ۱۳۶0 در منطقه عملیاتی بستان در حین عملیات طریقالقدس در اثر اصابت ترکش خمپاره به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر سرباز شهید پس از تشییع در زادگاهش به خاک سپرده شد.