در پنجمین روز از بهار سال 1339 در خانواده‌ای مذهبی و مقید در روستای چهار چشمه از توابع شهرستان خمین، دیده به جهان گشود. چه افتخار بزرگی که زادگاهش، زادگاه رهبر بزرگ انقلاب ایران یعنی امام خمینی(قدس سره) است. که راهش هم راه فرزندان روح‌الله(قدس سره) شد و به قافله شهدای ایران اسلامی ملحق گشت.

چهارساله بود که پدرش را از دست داد و از همان کودکی طعم سختی و مشقت را چشید. اگر از اعضای خانواده اقوام و یا آشنایانش سؤال کنید هنوز هم او را به مهر و عطوفت می‌شناسند.

انگار مهربانی یکی از عناصر وجودش بود که او را در نظر همگان عزیز کرده بود. با بچه‌ها بچگانه رفتار می‌کرد و خود را در دلشان جای می‌داد و احترام به بزرگ‌ترها رکن اصلی زندگی‌اش بود.

سید بود و در جوانی پاک بودن را که سیره پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است آموخته بود. مادر همواره از او و اخلاق و رفتارش احساس رضایت می‌کند و هرگز کوچک‌ترین دلخوری از او ندارد.

حاصل زحمات مادری که از چهارسالگی هم پدر بوده و هم مادر غیر از این هم نمی‌توانست باشد پسری پاک و متدین که الگوی هم سن و سالانش بود.

کسی که به درس خواندن علاقه داشت بسیار باهوش و با ذکاوت بود و تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم پشت سر گذاشت.

پس از اخذ مدرک دیپلمش وارد بازار کار شد تا گوشه‌ای از زحمات مادرش را جبران کند و در امور مادی کمک و یاری‌دهنده مادر قرار بگیرد.

مادری که از همان کودکی هزار و یک آرزو در دل برایش داشت و او را با امید اینکه روزی به خوشبختی و سعادت برسد پرورانده بود و خداوند آرزوهایش را جامه عمل پوشاند و فرزندش را به ماندگارترین و بالاترین درجه سعادت رساند.

شهید جلیل هاشمی پس از مهاجرت به شهر اراک در کارخانه آذراب مشغول به کار بود که در پنج مردادماه سال 1365 در بمباران هوایی که توسط دشمن بعثی صورت گرفت، جان به جان‌آفرین تقدیم کرد. وجود مهربانش در گلزار شهدای شهر اراک آرام گرفت.