از زمره بندگان مخلص و متقی خدا بود، معلمی‌ فرهیخته، که به همه درس ایمان، ایثار و پایمردی می‌داد و شمع وجودش را در این راه سوزاند و نور افشانی نمود. عالمی‌ وارسه، مجهاهدی نستوه، از اصحاب انقلاب بود از سلاله صالحان و از تبار ‌هابیلیان تاریخ بود.

در سال ۱۳۰۹ یکی از ستاره‌های درخشان آسمان علم و تقوا و تعهد در بیت میرزا ابوالفضل دانش طلوع کرد. نامش را به خاطر ارادت به خاندان ولایت خاصه حضرت امام علی بن موسی الرضا(علیهم السلام) غلامرضا نهادند. او نوه روحانی بزرگوار و عالم ربانی جناب آقای شیخ زین العابدین آشتیانی، از علما و عرفای آشتیانی بود. وی تحت تربیت والد معظم و والده مکرمه خویش درس ایمان و تقوا و دین داری و عشق به اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) را یکجا فرا گرفت.

با گذشت ۱۱ بهار از عمر شریف این شهید عزیز، پدر بزرگوارش به وصال حضرت احدیت نائل آمد و سرپرستی ایشان و ۴ برادر ایشان تحت تربیت مادری متدینه و فداکار قرار گرفت.

ایشان برای فراگیری علوم زمان دوران دبستان را با موفقیت گذراند و سال دوم دبیرستان بود که علاقه سرشار ایشان به معارف اسلامی‌ و بنا به توصیه جد بزرگوارش راهی حوزه علمیه قم گردید. ۸ سال با سخت‌کوشی و تلاش مستمر با استفاده از محضر علما و دانشمندان مبرز حوزه‌های علمیه قم من جمله رهبر فقیه و کبیر انقلاب حضرت آیت الله العظمی امام خمینی(قدس سره شریف) بهره بردند و مدارج بالایی از دروس حوزوی را کسب کردند.

او فرزند ارشد خانواده بود و در نتیجه بخشی از مسئولیت خانواده بعد از پدر به عهده ایشان قرار گرفت و همین نقش موثری در سازندگی و شخصیت پذیری او داشت. پشتکار، سخت‌کوشی، نظم و ایمان و اعتقادش به پروردگار جهان زبانزد خاص و عام بود. او از تمام لحظات عمرش نهایت بهره را می‌برد و هیچ‌گاه اوقات عمرش را تلف نمی‌کرد. قناعت، زندگی ساده، پاکیزگی جسم و روح، متانت، وقار، روزه داری، کم حرفی، با وضو بودن، صداقت در گفتار و درستی کردار از ویژگی‌های این شهید گرانقدر بود.

پس از ده سال که از فوت پدر بزرگوارش گذشت خانواده محترم او در سال ۱۳۳۰ به تهران مهاجرت کردند و ایشان که مدارج بنیانی از دروس حوزوی را طی کرده بود، به تهران رفت و یاور ما در تربیت برادرانش گشت.

وی در تهران فعالیت علمی‌ خود را با ورود به دانشکده الهیات ادامه داد و ضمناً در حرفه مقدس معلمی‌ صرف می‌نمود.

ایشان در زمینه تحصیلی موفق به اخذ دکترا از دانشکده الهیات دانشگاه تهران معارف اسلامی‌ گردید. او فردی محقق و دانشمند بود. مطالعه موضوعی آیات قرآن، تشکیل هسته‌های مطالعاتی از روحانیون جوان و تدوین این بحث‌ها از تلاش‌های مستمر و همیشگی ایشان بود.

شهید دانش معلمی‌ نمونه بود و در امور فرهنگی و آموزشی صادقانه تلاش می‌نمود. او در مدارس علومی، جعفری اسلامی، قدس، جهان آرا به معلمی‌ و مدیریت پرداخت و شبانه‌روز برای تربیت دانش‌آموزان تلاش می‌نمود.

دکتر دانش از سال ۱۳۳۰ تلاش‌های سیاسی خود را آغاز نمود. او فعالانه در مبارزه برای ملی شدن صنعت نفت همراه با ملت بزرگوار ایران شرکت نمود و در سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۲ مبادرت به تشکیل گروه شیعیان را نمود و چهره‌های درخشان انقلاب مثل شهید صادق اسلامی، شهید امانی در این گروه عضویت داشتند.

او با فدائیان اسلام خاصه شهیدان نواب صفوی و واحدی آشنایی نزدیک داشت. او از شاگردان مخلص و مبرز رهبر کبیر و فقیه انقلاب اسلامی‌ بود و دقیقاً از روز‌های نخستین مبارزات علنی حضرت امام(قدس سره شریف) در سال ۱۳۴۱ همسو با ایشان مبارزاتش را شدت بخشید و تا پیروزی انقلاب اسلامی‌ از پا ننشست و ایشان در کمیته استقبال از حضرت امام(قدس سره شریف) در تجدید سازمان آموزش و پرورش، در انجمن اسلامی‌ معلمان و در جهاد سازندگی فعالیت چشمگیری نمود و در اولین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی‌ به عنوان نماینده مردم آشتیان، تفرش و فراهان برگزیده شد.

ثمره زندگی این شهید بزرگوار ۲ پسر و ۴ دختر بود که شهیده محبوبه دانش فرزند ۱۷ ساله ایشان در جمعه خونین ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷ به خیل شهدا پیوست و وجود شریف شهید دانش همراه ۷۲ تن از یاران انقلاب اسلامی‌ و امام(قدس سره شریف) در دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی‌ ایران به شهادت رسیدند و روح بلندش به ملکوت اعلی پیوست و جسم شریفش در جوار شهید بزرگوار دکتر بهشتی و یاران شریفش در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.[1]

1. آیینه حماسه، ص ۶۹.