شهید علی‌محمد نجفی هفتم اردیبهشت‌ماه سال 1303 در روستای چهارچشمه از توابع شهرستان خمین به دنیا آمد. وی نزد پدر خویش سواد خواندن و نوشتن را آموخت و در مدت کوتاهی می‌توانست قرآن مجید را بدون غلط بخواند. از دوره نوجوانی به تهران مهاجرت کرد و در آنجا کار می‌کرد. در بازگشت به روستا در سال 1334 ازدواج کرد و خداوند یک پسر و سه دختر به او عطا کرد. پس از آن دوباره به تهران رفت و سال‌های اول انقلاب ساکن تهران بود و از شروع انقلاب اسلامی به مردم پیوست و در کنار آن‌ها در تظاهرات شرکت می‌کرد. بعد از پیروزی و در زمان جنگ با برادرانی که برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی به روستا می‌آمدند همکاری می‌کرد بدون اینکه کسی از این کمک‌ها اطلاع داشته باشد. هنگام شروع جنگ علاقه زیادی برای شرکت در جبهه‌های حق علیه باطل را داشت ولی به علت داشتن مشکلات خانوادگی نتوانست از اوایل جنگ در جبهه حاضر باشد و بالاخره در هنگام اعزام سپاهیان محمد رسول‌الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و شروع عملیات کربلای 5 به عنوان بسیجی گردان روح‌الله(قدس سره) از لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) در جبهه حضور پیدا کرد و همین یک حضور کافی بود تا او در هفتم اسفندماه سال 1365 به قافله شهدا بپیوندد. او در جزیره‌ام الطویل به شهادت رسید و پیکر مطهرش را در زادگاهش به خاک سپردند. لحظه عروج به روایت هم‌رزم شهید: بعد از چند ساعتی که از کربلای 5 گذشته بود، شهید نجفی اصرار زیادی داشتند که نیروی امدادی به خط حمله بروند و مجروحان را به پشت جبهه انتقال دهند در حالی که از همه طرف گلوله‌های می‌بارید. شهید نجفی می‌گفت: ما برای کمک کردن به برادران آمده‌ایم، شاید برادرانی باشند که مجروح شده‌اند و اگر به بیمارستان برسند، دوباره می‌توانند به زندگی خود ادامه بدهند. هنگامی که چند تن از برادران مجروح را در آمبولانس گذاشته بودند و در حال حرکت بودند هدف حمله دشمن قرار گرفتند و آمبولانس حمل مجروح توسط دشمن بعثی به آتش کشیده می‌شود و همگی به شهادت می‌رسند.