شهید والامقام رمضانعلی عیسی آبادی در دهمین روز از تیرماه سال 1344 در شهرستان کمیجان از توابع شهر اراک در استان مرکزی در خانواده‌ای متدین و مذهبی با وضعی متوسط، دیده به جان گشود. شهرستان زیبای کمیجان سرسبزی و زیبایی‌اش را به مردمش هم انتقال داده بود. مردمی که در طراوت و مهربانی نظیر نداشتند و در زلالی و یکرنگی و ساده‌دلی نمونه کامل انسان‌ها بودند. مردمی که کشاورزی پیشه‌شان بود و از زمین حاصل خیز سرزمینشان روزی خود را دریافت می‌کردند، مردمی که مانند دیگر شهرهای ایران در انقلاب و جنگ تحمیلی هم سهمی داشتند و جوانان غیوری پروراندند که جانشان را در این راه فدا کردند.

تحصیلاتش را تا دوره ابتدایی به پایان رساند و پس از آن وارد عرصه کار و فعالیت شد زیر سایه پدر مهربانش زحمت کشیدن را آموخته بود. کشاورزی می‌کرد و تلاش می‌کرد تا روزی‌اش را از زمین بگیرد. از کار کردن و زحمت کشیدن هراسی نداشت پس با تمام توانش تلاش می‌کرد تا هم در کارهای کشاورزی به پدر کمک کند و هم در امور مادی خانواده سهمی داشته باشد.

دوران نوجوانی و کودکی‌اش با وقایع انقلاب همراه شده بود و با اینکه سن کمی داشت و در روستا زندگی می‌کرد اما از وقایع کشور بی‌خبر نبود و شنیده بود که مردم در طلب آزادی و براندازی حکومت ظلم و ستم قیام کرده‌اند. پس انقلاب و امام(قدس سره) را شناخته بود و به ایشان علاقه زیادی داشت.

در زمان جنگ تحمیلی لباس غیرت و سربازی در لشکر 21 حمزه سیدالشهدا(علیه السلام) برازنده قامت رعنایش شد و او نیز چون دیگر رادمردان این سرزمین در صف کسانی قرار گرفت که برای دفاع از این آب و خاک سینه سپر کرده بودند. به سمت جبهه شتافت و مدتی را در جبهه‌های جنوب کشور قرار داشت تا اینکه در 27/2/1365 در شهر مهران با اصابت تیر به سرش، به قافله شهدای این سرزمین پیوست و پیکر مطهرش در کمیجان به خاک سپرده شد.