شهادت برترین معراج عشق است و نهایت تعالی انسان است که خداوند در مورد شهداء می فرماید کسانی که در راه خدا کشته می شوند مرده نگوئید بلکه زنده اند و در نزد پرودگار خویش روزی می خورند پس به جهت اینکه روزی خود در درگاه ایزد یکتا هستند زنده اند و ناظر اعمال و کردار ما هستند. شهید عبدالکریم آسبان در سال 1316 در حوالی بغداد در خانواده ای روستایی و کشاورز دیده به جهان گشود .

دوران کودکی و نوجوانی اش را در کنار پدر و مادر به کسب علم و دانش و دروس زندگی و دینی سپری کرد و در خانه درس قرآنیش را ادامه می داد .

احترام ویژ ه ای برای پدر و مادرش قایل بود و در کشاورزی دوشادوش پدر کار می کرد. پس از ازدواج نیز به شغل ابا و اجدادیش ادامه می داد و همزمان با پیوستن به مجاهدان عراقی مبارزه با رژیم صدام را سر لوحه امور زندگی قرار داده بود. پس از سکونت در بغداد و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بر دامنه فعالیت هایش افزود تا جایی که توسط عوامل حکومت دستگیر و زندانی شد. عبدالکریم پس از ماه ها شکنجه در زندان بغداد در بیست و هشتم مهر ماه سال 1358 اعدام شد. خانواده این شهید والامقام پس از رانده شدن از عراق در شهر اراک سکونت داشتند.