پاسدار شهید عباسعلی ساعدی، دلیرمردی از خطه خمین و راه یافته‌ای به وادی نورانی ایمان و جهاد و شهادت. ولادتش در پنجم شهریورماه سال ۱۳۲۵ در روستای خلیل‌آباد بود.

علاقه به مذهب و تلاوت قرآن و تعالیم زندگی‌ساز اسلام را، از همان کودکی به همراه داشت، با اخلاق پسندیده و صفات نیک که زیور زندگی و معاشرت بود. پدر تنها معلمش بود. نزد او خواندن و نوشتن و قرائت قران آموخت و پس از آن به شغل بنایی پرداخت.

او غیر از ساختن خانه، به ساختن شخصیت انسانی خویش نیز همت گماشت و فردی با ایمان گشت. در گرما گرم انقلاب نیز از خود، تعهد و خلوص نشان داد و در صحنه‌های نهضت اسلامی، مشارکت داشت.

پس از پیروزی انقلاب، خود را وقف راه خدا کرد. با شروع جنگ، از نخستین کسانی بود که به فرمان حضرت امام(قدس سره شریف) از خانه و زندگی دست کشید و به سوی جبهه هجرت نمود. با گروه دومی اعزامی از خمین، به مریوان رفت. چندین نوبت دیگر آهنگ جبهه کرد که یک بار نیز از ناحیه پا مجروح شد. ولی روح نا آرامش در خانه و شهر نمی‌گنجید. داوطلبانه عضو سپاه شد و پس از مدتی به عنوان فرمانده دسته و نیروی تدارکات گردان روح‌الله(قدس سره شریف) از لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهماالسلام)، برای رزم و دفاع به جبهه جنوب شتافت.

عملیات والفجر مقدماتی شاهد حماسه آفرینی‌های این شیرمرد شجاع بود. در بهمن‌ماه سال ۱۳۶۱، در منطقه فکه به آرزویش رسید و در جنگل امقر در منطقه چزابه در راه دفاع از میهن اسلامی، شهید شد. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای شهر خمین به خاک سپرده شد.[1]

1. صحیفه عشق، ص 147 با اندکی تغییر.