بسم الله الرحمن الرحیم

( رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ ).[1]

پس از شکر بر خالق یکتای بشریت و عالم و با عرض درود بر سالار شهیدان، اباعبدالله الحسین(علیه السلام) که با نثار خون خویش درخت پر برکت اسلام عزیز را آبیاری نمود و با یاد او ما به پا خواسته‌ایم و راهش را ادامه داده و بدهیم و سلام بر منجی عالم بشریت صاحب‌الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و با عرض درود بر رهبر کبیر انقلاب اسلامی و سلام بر شهدا و اسراء و مفقودین و مجروحین و معلولین جنگ و انقلاب و با عرض درود و سلام بر رزمندگان اسلام که با یورش برق‌آسای خود، مناطق اسیر در دست دشمن صهیونیستی را آزاد و با عرض درود و سلام بر شما امت حزب‌الله و شهیدپرور و همیشه در صحنه، چند کلامی به عنوان وصیت برای شما می‌نویسم.

اول و آخر حرف من، امام(قدس سره) را تنها نگذارید و امام(قدس سره) را دعا کنید ضمناً برای شما بگویم اخلاص، اخلاص، اخلاص و کارهایتان را برای خدا انجام دهید و در کارهایتان تقوا را فراموش نکنید و بگویم در نماز جمعه و جماعات و دعاهای توسل و کمیل شرکت کنید و پیروزی اسلام را از خدا بخواهید و ظهور صاحب‌الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را. باز بگویم اگر خبر شهادت مرا شنیدید، هرگز محزون نشوید و گریه نکنید و به یاد حسین(علیه السلام) در صحرای کربلا و به یاد ام‌البنین باشید و اگر گریه کنید دشمن شاد می‌شود و دیگر بگویم اگر خواستید مرا ببینید، بعد از ظهر پنج‌شنبه در قبرستان شهدا و شب‌های جمعه در دعای کمیل و در جمعه در نماز جمعه و بعد از ظهر جمعه در بین مجروحین در بیمارستان‌ها و در میان خانواده‌های شهدا و برادرانم اسلحه مرا زمین نگذارید. خدایا خدایا تا انقلاب مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خمینی(قدس سره) را نگه‌دار.

اگر جنازه من به دست شما رسید، آن را در خلیل‌آباد دفن نمایید. احمد عزیزی.

2. سوره بقره، 250.