شهید فرامرز کمانی در سوم فروردین‌ماه سال 1342 در روستای لکان از توابع شهرستان خمین و در دل خانواده‌ای مذهبی و متدین و روستایی که اهل کار و تلاش و خدمت بودند، دیده به جهان هستی گشود. چشمش را که به روی دنیا باز کرد از همان ابتدا در مسیر الهی قرار گرفت و با نماز و احکام الهی آشنا شد و توانست در زمره‌ی مسلمانانی قرار بگیرد. انسانیت را معنا بخشد. وقتی به دنیا آمد بیماری سختی گرفت به طوری که با مرگ دست و پنجه نرم می‌کرد. او را به بیمارستان شهر رساندند و سرانجام به طور معجزه‌آسایی سلامتی خود را باز یافت. یک بار هم در سن کودکی دست راستش دچار سوختگی شدید شد.

تحصیلاتش را در روستا آغاز کرد و توانست تا پایان کلاس پنجم ابتدایی درس بخواند. با نبود امکانات اولیه در روستا درس را رها کرد و به عنوان کشاورز در حضر پدرش کار کرد. زندگی کارگری خوبی داشت. دوشادوش خانواده‌اش کار می‌کرد و در امرار معاش خانواده هم سهمی بزرگ داشت. به مادرش بسیار علاقه داشت و سعی می‌کرد تا می‌تواند در خدمت او باشد و کارهایش را انجام دهد. پسری آرام و دوست‌داشتنی بود. ارتباطش هم با مردم روستا خوب بود.

در اوایل جنگ هجده بهار را بیشتر ندیده بود که مرد و مردانه راه جبهه را پیش گرفت و در کسوت بسیجی قبضه‌ی آر پی جی به دست گرفت و به قلب دشمن زد. با همان دستی که نشانه‌ی سوختگی بر آن بود. پدرش می‌گوید: یادم هست بعد از چند اعزام به او گفتم: بابا تو به اندازه کافی انجام وظیفه کرده‌ای تو بمان، حالا نوبت من است. گفت: دفعه بعد. رفت و در انتظار بازگشت او بودم. این انتظار دیری نپائید که خبر شهادتش را شنیدم. به حالش غبطه خوردم و بر غفلتم افسوس.

شهید فرامرز کمانی به عنوان بسیجی گردان روح‌الله(قدس سره) از لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) به میدان مبارزه رفت و توانست حدود شش ماه در خدمت جبهه‌ها باشد تا در یازدهم آبان ماه سال 1361 در منطقه عین خوش بر اثر اصابت گلوله به سر و چشمش در حین عملیات محرم به شهادت رسید و آسمانی شد. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای روستای لکان خمین به خاک سپردند.