بسم الله الرحمن الرحیم

)يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً * فَادْخُلِي فِي عِبَادِي * وَادْخُلِي جَنَّتِي).[1]

عقده‌های دلمان را چون بیان نماییم و از غم عظیمی ‌که بر ما رفته است چه حکایت کنیم. از صعود و سرور دوستان چه گوییم و در فراق شیدایان بی‌همتا، تا کی به سوگ نشینیم. آه! ای زمانه غم به سخن آی و از جورستان بی‌اهمیت بر ما فرو خوان، ای فرشته لقاء باز آی و ما گم گشتگان سبیل را الهام بخش. شنیدیم که از خوزستان خون باز قربانی آوردند. چشم‌ها گریان، قلب‌ها حزین، مادران بر سر زنان، عقده‌ها در گلو پیچیده، فریادها بلند گشت. آه! باز از خیل عظیم حامیان قرآن برادری روان گشت. ای استوانه عرش طلایی ایمان، روزنه فلاح، چابک سوار دور پرواز، جان نثار کرده طریقت، رهرو سبیل مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، تهیت باد، سرخوش لقاء، هست عابد، عارف سر زنده، بلبل خوش الحان دشت خون درودت باد. ‌هان ای بلند پرواز فرش سفر، سلام ما را بر بزرگ درس آموزت حسین(علیه السلام) برسان و ما را ای کریم مقرب گوشه نظری فرما. خدایا گناهانم زیاد است. عاصی و معصیت کارم و هیچ امیدی ندارم جز تو، تنها تو بخشنده و مهربانی و تنها تو شفیع هر گنهکاری و تنها تو قادر و توانا بر هر موجودی، إنّ أكرَمَ المَوتِ القَتلُ. حضرت علی(علیه السلام): بدرستی که گرامی‌ترین مرگ‌ها شهادت در راه خداست. خدایا، بارالها، معبودا، معشوقا، مولایم، من ضعیف و ناتوان دوست دارم در راهت شهید شوم. دوست دارم چشم‌هایم را دشمن در اوج دردش از حلقه در کردستان در آورد و دست‌هایم را در تنگه شهر بانه در آورد، پاهایم را در کوهای سر به فلک کشیده کردستان قطع کند، قلبم را با رگبارهای کوموله و دمکرات از من بگیرد و سرم را در سردشت قطعه قطعه کنند تا در کمال آزادی، دشمنان مکتبم ببینند که گر چه چشم‌ها، دست‌ها، پاها، قلب، سینه و سرم را از من گرفته‌اند اما یک چیز را نتوانسته‌اند بگیرند و آن ایمان و هدفم است که عشق به خدا و معشوقم و به مطلق جهان هستی و عشق به شهادت و عشق به امام(قدس سره) و اسلام است. خدایا، جندالله را با سوگند به ثارالله در لشکر روح‌الله(قدس سره) برای شکست عدوالله و استقرار حزب‌الله زمینه‌ساز حکومت جهانی بقیه‌الله است، حمایت کن.

1. سوره فجر، آیات 27 الی 30.