شهید محمدمهدی خمسه‌ای در سال ۱۳۴۰ در شهرستان ساوه در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش و دوره متوسطه را در جنوب شهر تهران ادامه داد تا این که اتفاقاتی را در مدرسه در رژیم طاغوت مشاهده کرد و چندین بار اعتراض نمود ولی ترتیب اثر ندادند و همین کار باعث شد تا ادامه تحصیل ندهند. در تمام فراز و نشیب زندگی صابر و ثابت قدم بود و از حوادث هراسی به دل راه نمی‌داد. تا می‌توانست به مستضعفین و مستمندان کمک می‌کرد. قلبی مهربان و متوجه به اسلام داشت و لذا عاملین فساد و جنایت به مذهب را نفرین می‌کرد، در جلسات مذهبی شرکت می‌نمود. با گسترش انقلاب اسلامی‌ به رهبری امام خمینی(قدس سره شریف) به صف متحدان پیوست و تظاهرات بر علیه نظام طاغوت پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی‌ نیز با آمادگی کامل برای هر گونه جانفشانی به فعالیت پرداخت و از آنچه می‌توانست از این راه فرو گذار نبود. اعتقاد راسخ داشت که ما انقلاب نکرده‌ایم که تنها از آن بهره‌برداری مادی کنیم بلکه برای احیای اسلام انقلاب کرده‌ایم و خون‌هایی که در راه عظمت اسلام و پیاده شدن احکام قرآن داده‌ایم تنها در رساندن اسلام به پیروزی نهایی بر کفر جهانی بوده و لاغیر. آنچه در مورد وی حائز اهمیت بوده صداقت و راستی و دوستی و حق طلبی او بود.

او در سال ۱۳۵۸ به استخدام ژاندارمری جمهوری اسلامی‌ ایران در آمد و در آموزشگاه گروهبانی به انجام وظیفه مشغول شد. تا این که به درجه گروهبان دومی‌ نائل شد و بعد از آن به مدت یک سال در جبهه‌های غرب کشور به نبرد با دشمنان اسلام پرداخت و بعد از آن در جبهه‌های جنوب مشتاقانه داوطلب حضور در خط مقدم جبهه بود تا این که در ۱۹/۲/۱۳۶۵ در منطقه فکه قامت رعنایش از پای افتاد. پیکرش به خون نشست و به خیل شهیدان پیوست. او را در کنار شهدای والامقام در بهشت زهرای تهران به خاک سپردند.[1]

1. اختران فروزان، ص ۱۴۴.