بسم‌الله الرحمن الرحیم

با سلام و درود به امام امت، خمینی(قدس سره شریف) بت شکن، ابراهیم زمان، یاور مستضعفان، کوبنده مستکبران جهان و با سلام و درود به مجروحین جنگی که به دست این مزدوران دست و پایشان را از دست داده‌اند و در گوشه بیمارستان خوابیده‌اند. با سلام و درود به شهیدان گلگون کفن، که با خون خود درخت انقلاب را آبیاری کردند، با سلام و درود به رزمندگان اسلام که برای نابود ساختن کفر صدامی ‌همیشه آماده می‌باشند، بخصوص سلام و درود به امت شهید پرور که برای پیروزی اسلام و قرآن دریغ نمی‌نمایند.

به خدمت پدر و مادر مهربانم و برادرانم و خواهرانم سلام عرض می‌شود. پس از عرض سلام، سلامتی شما عزیزان را از درگاه خداوند متعال خواستارم و امیدوارم که بحمدالله زیر سایه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و نایب برحقش، برپا باشید. پدر جان، این وصیت نامه که من می‌نویسم، یک وظیفه شرعی و الهی است. پدر جان، هر چند که در زندگانی وظیفه احترام فرزند به پدر و مادر یک مسئله شرعی می‌باشد که ما نکردیم و از فرمان شما سرپیچی کردیم، امیدواریم که ان‌شاءالله مرا بخشیده باشید و هیچ گونه ناراحتی نداشته باشید چرا که اسلام است و نمی‌شود بی‌توجه از کنار آن گذشت و تماشاگر بود. من این را یک وظیفه شرعی و الهی دانستم و به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شده‌ام و اگر در این راه شهادت نصیب ما شد و رفتم، هیچ گونه ناراحت نباشید و برای من گریه نکنید چرا که برای شهید گریه نمی‌کنند و اگر دلتان سوخت، برای امام(قدس سره شریف) دعا کنید. همیشه در خط امام(قدس سره شریف) باشید و برای مجروحین جنگ دعا کنید و طلب پیروزی برای رزمندگان اسلام داشته باشید. می‌دانم که هر چند آرزو داشتی که دامادم کنی، باشد ناراحت نباش، چرا که ما قاسم‌ها در راه داده‌ایم و علی‌اکبرها داده‌ایم.

در پایان از این که دیگر جا ندارم که بنویسم، عذرخواهی می‌کنم. اگر شهید شدم، مرا در ساوه دفن کنید.