نامش محمد بود و شهرتش شالی بیگی و در خانواده‌ای مذهبی در روستای شهوه از توابع شهرستان اراک دیده به جهان گشود. زندگی‌اش را در همان روستا آغاز کرد. در و دیوار و کوچه پس کوچه‌های این روستا خاطرات زیادی از این مرد خدا در ذهنش به یادگار مانده است. روستای شهوه با مردمی زحمت‌کش و میهمان‌نواز شاهد رشد و نمو او بود و می‌دید که جسم و روحش توأمان بزرگ می‌شود. شاهد مدرسه رفتنش بود، شاهد درس خواندنش، شاهد زندگی کردنش و کمک کردنش به همسایگان و خانواده بود. دوران کودکی‌اش به کار و بازی و فراگیری علوم دینی و نماز و قرآن گذشت و این همه دانش را مدیون مادری بود که در تربیت فرزندش کم نگذاشت و سعی و تلاش خویش را انجام داد تا پسرش در مسیر اهل‌بیت(علیهم السلام) قرار گیرد. او را با حسین(علیهم السلام) و واقعه عاشورا آشنا کرد و برایش از مکتب سرخ شهیدانی گفت که آزادی‌خواه و عدالت‌طلب بودند و جان شیرینشان را فدای دلبری کردند که سرش روی نیزه، قرآن می‌خواند. هفت‌ساله شد و به مدرسه رفت و تا چهارم ابتدایی درس خواند و چون پدرش نیاز به کمک داشت درس را رها کرد و به یاری او شتافت.

در زمان جنگ تحمیلی به عنوان پاسدار وظیفه لشکر 27 محمد رسول‌الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) مشغول خدمت شد تا سرانجام در بیست و یکم دی‌ماه سال 1365 در منطقه شلمچه در حین عملیات کربلای 5 به شهادت رسید. پیکر مطهرش سال‌ها در منطقه نبرد مفقود بود و پس از تفحص در دوازدهم خردادماه سال 1374 در گلزار شهدای شهوه به خاک سپردند.