بسیجی شهید حجت‌الله محمدرضایی به سال ۱۳۴۱ در خانواده‌ای مذهبی و متدین در روستای کودزر فراهان، دیده به جهان گشود و موجب شادی دل پدری زحمت‌کش و کشاورز و مادری عفیف و پاک‌دامن شد. دوران کودکی شهید در دامان مادری بزرگوار از سلاله اهل‌بیت(علیهم السلام) و پدری زحمت‌کش سپری شد و با تربیت اسلامی پرورش یافت. وی فردی دائم الوضو بود و همیشه از لبانش کلام نورانی می‌بارید و از بدو کودکی به فکر مخلوق و رضای آن‌ها در راستای معبودش بود و دفاع از آیین و مسلک را بر خود تکلیف می‌دانست. این جوان رعنا همیشه منبع فیوضات عالی الهی بود و بدان‌ها کاملاً عمل می‌کرد. لبانی متبسم و قلبی آکنده از نور ایمان داشت. وی دارای قلبی رئوف و مهربان به ویژه با اقوام و نزدیکان بود و در بین جوانان با نام نیک زندگی می‌کرد. از سن شانزده‌سالگی مثل صدها جوان انقلابی در مجالس سیاسی و عبادی حضور پیدا می‌کرد.

پس از فراگیری علوم مورد نیاز وارد آموزش و پرورش شد و مدت زمانی را در این اداره خدمت نمود و با احساس نیاز به وی در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل راهی مناطق عملیاتی گردید و پس از بروز رشادت‌ها و جانفشانی‌هایی در دفاع از کیان جمهوری اسلامی در نقش امدادگری در لشکر ۱۷ علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) سرانجام در سن ۲۱ سالگی در هفدهم اسفندماه سال 1362 در جزیره مجنون توسط عوامل شیمیایی (گاز خردل) دشمن به فیض سرخ عشق و شهادت نائل آمد و به دیر عاشقان شتافت. پیکرش به قم رجعت داده شد و در جوار بانوی مکرم اسلام، حضرت فاطمه معصومه(علیها السلام)، در گلزار شهدای امام‌زاده علی بن جعفر(علیه السلام) به خاک سپرده شد. کلیه مدارک و وصیت‌نامه این شهید والامقام به دلیل ممانعت مسئولین در حین شناسایی و به خاک‌سپاری به دلیل وجود عوامل شیمیایی بر لباس و تجهیزات وی به همراه شهید دفن گردید.[1]

1. بوی بهشت، ص ۴۸.