شهید مصطفی شریفی فرزند حشمت‌الله در پنجمین روز از اردیبهشت‌ماه سال 1343 در شهر آستانه از توابع شهرستان شازند، در خانواده‎ای شریف و دین‌دار متولد شد. پدرش کشاورز بود و زندگی را از این راه اداره می‎کرد. وی در دامان سبز پدر و مادری مهربان پرورش یافت.

سه خواهر و سه برادر داشت و خود نیز فرزند چهارم خانواده بود. او پسری آرام و مهربان بود. در یکی از دبستان‎های شهرستان آستانه به مدرسه رفت تا کسب علم کند و تا کلاس سوم راهنمایی درس خواند. بعد از آن ادامه تحصیل نداد و در نزد پدر به کشاورزی مشغول شد و دوشادوش پدر کار کرد.

در زمان پیروزی انقلاب اسلامی چهارده‌ساله بود و در راهپیمایی‌های خیابانی و تظاهرات علیه شاه حضوری فعال داشت و سعی می‎کرد به عنوان سربازی برای دین و انقلابش ثمربخش باشد. انقلاب که به پیروزی رسید، به کارهای فرهنگی و مذهبی روی آورد تا پیام انقلاب را به مردم برساند و کارهای دین را در مسجد رونق بخشد. با حضور در امامزادگان واجب‌التعظیمی که از فرزندان امیر المومنین علی(علیهم السلام) بوده و در این خطه به خاک سپرده شده‌اند، فضا را برای فعالیت‌های فرهنگی برای مسافران و زائران این بقعه‌های متبرک مناسب یافت.

با دوستانش هم‌ عهد و هم ‌قسم شده بودند تا جایی که می‎توانند برای رساندن اهداف بلند انقلاب به گوش مردم تلاش کنند.

 زمان گذشت و جنگ آغاز شد. اهریمن بعثی به مرز‌ها ایران عزیز یورش آورد. به فرمان امام خمینی(v)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تأسیس شد و جوانان زیادی برای حضور در این نهاد اعلام آمادگی کردند. مصطفی همراه با برادرش مسعود به عضویت این نهاد درآمد و روزهای پر تلاشی را در سپاه تجربه کرد و ماه‌ها در خط مقدم جبهه برای دین و میهنش تلاش نمود.

او می‌خواست هم کار فرهنگی کند و هم در بحث امنیت و آسایش مردم گامی برداشته باشد. وی در سال 1362 ازدواج کرد و زندگی مشترکش را طبق آموزه‌های اسلامی شروع کرد و ثمره‏ی این وصلت شیرین یک دختر بود که با میلادش، نور امید را در زندگی مصطفی و همسرش گستراند.

مصطفی بیش از سیزده ماه در جبهه بود تا سرانجام به عنوان فرمانده دسته در گردان علی بن ابی‌طالب(علیهماالسلام) در لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهماالسلام) در ادامه عملیات کربلای 5 در دهمین روز از فروردین‌ماه سال 1366 در منطقه‏ی شلمچه به شهادت رسید.

پیکر مطهرش را در گلزار شهدای شهر آستانه به خاک سپردند.