مردی دیگر از تبار نور و عشق و دلدادگی. شهید راه عاشقی کسی که به بالاترین درجه سعادت رسید و به زیباترین نوع مرگ دنیای فانی را به مقصد نور ترک کرد. مردی که تمام روزهای جوانی‌اش را فدای آرامش مردمش کرد و برگزیده شد که در راه خدا به درجه والای شهادت دست یابد. عشق بود که حرف اول را می‌زد و ایمان بود که سلاح در دست شیر مردان تلقی می‌شد و آن‌ها را در راه عشق ثابت‌قدم می‌کرد تا با ایثار و فداکاری قدم‌های محکم خود را بردارند و در راه خداوند هر آنچه را که دارند فدا کنند.

شهید حجت‌الله مرادی در سال در 1348 به دنیا آمد و به بهار عضدیه از توابع شهرستان شازند طراوت و تازگی بخشید. درسش را تا پنجم دبستان خواند و پس از آن به دلیل عدم امکانات تحصیلی نتوانست ادامه تحصیل دهد. بنابراین چون مردی خانواده‌دوست از همان دوران نوجوانی وارد کار شد. کشاورز بود و روزی خود را با زحمت فراوان و از زیر آفتاب سوزان صحرا به دست می‌آورد. کشاورز بود و همواره چشمش به آسمان تا ببارد و دستش به سمت آسمان بود تا شاکر خدای متعال باشد. در مهر و محبت بی‌نظیر بود و همواره با پدر و مادرش مهربانی و احترام رفتار می‌کرد تا هرگز قلب ما را نشکند با خواهرانش چون برادری مهربان و با برادرانش مثل دوستی خوب رفتار می‌کرد.

در سال‌های جنگ تحمیلی زمان خدمت سربازی‌اش فرا رسید. در لباس سربازی و به عنوان پاسدار وظیفه گردان تخریب در لشکر مهندسی رزمی 42 قدر مشغول به خدمت شد و پس از 6 ماه حضور در منطقه جنوب در حالی که در اطراف پادگان حمید مشغول پاک‌سازی مناطق مین‌گذاری شده و آلوده بود در بیست و دوم اسفندماه سال 1367 بر اثر اصابت مین به درجه رفیع شهادت رسید و از قافله عشاق جا نماند. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.