من بر اساس مسئوليتي كه احساس مي‌كنم به جنگ عليه ضد الله پرداختم، من گام‌ نهادن در اين مسير را فريضه اسلامي مي‌دانم؛ البته هدف نهايي ما پيروزي اسلام است. چه بكشيم و چه كشته شويم، پيروزيم. در راه خدا كه بهترين راه‌هاست، پوينده و كوشنده باشيد. برادران و خواهران، قدر و ارزش يكديگر را بدانيد و از رذايل اخلاقي دوري كنيد.

)وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ).[1]

پس از ستایش خداوند سبحان و درود بر رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و ائمه اطهار(علیهم السلام) بالاخص حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و نایب بر حقش امام‌خمینی(قدس سره شریف)، رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و ملت شهیدپرور ایران و با سلام بر پدر و مادر و خواهر و برادرانم و تمامی دوستان و آشنایان. اینجانب غلامرضا پاک‌بین فرزند محمدشفیع بر اساس رسالت و مسئولیتی که حس نموده بودم، در راه پروردگار و برای پاسداری و نگهداری از انقلاب جمهوری اسلامی که خون‌بهای چندین هزار شهید و مجروح است، به جنوب کشور آمدم و به جنگ علیه ضد الله پرداختم. من گام نهادن در این مسیر خدایی را فریضه اسلامی می‌دانم؛ البته هدف نهایی ما پیروزی اسلام است. چه بکشیم و چه کشته بشویم، پیروزیم. هیهات که بیست سال از عمرم گذشت و هنوز اندر خم یک کوچه‌ام؛ زیرا که از نعمت‌هایی که پروردگار به من داده، سپاسگزاری نکرده‌ام و شرمنده و شرمسارم؛ بیشتر از همه از نعمت بزرگ خداوند نا سپاسی‌کردم که امام و رهبر و مرجع تقلید ما روح‌الله خمینی(قدس سره شریف) بت‌شکن باشد. توفیق نیافتم که بیشتر بشناسمش. افسوس و هزار افسوس! که با او هم عصر بودم، ولی از ولایتش بهره نجستم و به فرامینش نیندیشیدم ای مادر مهربان و عزیزم و ای پدر ارجمندم، مرا حلالم کنید و مبادا در فقدان من گریه کنید؛ چون گریه شما باعث ناراحتی من است و با استقامت و صبر و شکیبایی از انقلاب اسلامی دفاع کنید و در بالای خانه‌مان پرچم‌های سبز سوار کنید و افتخارکنید که فرزند حقیرتان در راه خدا به به این مقام بزرگ که همان راه حسین بن علی(علیهماالسلام) است رسیده.

ای برادران عزیزم، (حمیدرضا، علیرضا ، مجید و حسین آقا) راه خدا بهترین و برترین راه‌هاست؛ پوینده و کوشنده این راه باشید. از خواهرانم... می‌خواهم شما نیز زینب(علیها السلام) زمان باشید و در راه خدا مبارزه کنید.

1. سوره آل عمران، 169.