شهیدان چه دیدند که ما ندیدم؟ شهیدان چه خواندند که ما نخواندیم؟ شهیدان چه می‌دانند که ما نمی‌دانیم؟ مگر نه این که در هر مبارزه‌ای آرزوی پیروزی داریم، بیایید مثل شهیدان اول مبارزه با دشمن را آغاز کنیم.

شهید محمدقربان حرآبادی فراهانی در بیست و دوم شهریور ماه سال 1323 در شهرستان اراک و در خانواده‌ای مذهبی و متدین و اهل دل که عاشق اهل بیت(علیهم السلام) بودند، دیده به جهان هستی گشود. تحصیلاتش در حد خواندن و نوشتن بود ولی قرآن را از همان کودکی توسط پدر و مادرش آموخت و زمزمه روزها و شب‌هایش سوره‌های کوچکی از قرآن بود که از حفظ می‌خواند و کار می‌کرد. او کارگر بود و از این طریق تلاش می‌کرد تا نان حلال بر سفره بگذارد چرا که خیلی به حلال بودن نان اعتقاد داشت، دستان پینه بسته کارگری‌اش هم بیانگر این واقعه بود.

 او پس از گذراندن دوران انقلاب اسلامی‌ و حضور در راهپیمایی‌ها و تظاهرات علیه نظام طاغوتی با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی و داوطلب به سپاه اسلام پیوست تا ادای دین کند. در آخرین مرحله حضورش در جبهه حدود 17 روز بود که به منطقه آمده بود و در واحد تدارکات لشکر 17 علی بن ابی طالب(علیه السلام) خدمت می‌کرد که در جاده اهواز - اندیمشک در سی و یکم اردیبهشت ماه سال 1365 بر اثر تصادف با خودرو و ضربه مغزی به شهادت رسید. پیکر مطهرش را نیز در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.