شهید نجف خانی فرزند علی در ششم اردیبهشت ماه سال 1332 در شهرستان شازند و در خانواده‌ای مذهبی و متدین و متعهد به اصول اسلام دیده به جهان هستی گشود. پدرش نامش را نجف گذاشت. در دامان پر از مهر و محبت پدر و مادری دلسوز و فداکار نفس کشید و بزرگ شد و در همان سال‌ها با قرآن و نماز آشنا شد. در سن چهار سالگی پدرش را از دست داد و تحت تکفل مادر و برادر بزرگترش قرار گرفت و در کار‌های زندگی به خانواده کمک می‌کرد تا به سن 18 سالگی رسید و در سال 1351 به خدمت سربازی رفت و پس از گذراندن دوره‌ی سربازی‌اش به اراک آمد و تشکیل خانواده داد و در کارخانه آلومرول مشغول به کار شد. در همان سال ازدواج کرد و ثمره‌ی این وصلت شیرین سه فرزند بود که شیرینی زندگی نجف شدند.

شهید نجف خانی دارای روحیه‌ی خاصی بود و از اخلاق حسنه‌ای برخوردار بود در غم و شادی مردم شرکت می‌کرد و خود را شریک آن‌ها می‌دانست و از دورغ و غیبت متنفر بود و پرهیز می‌کرد. دارای روحیه‌ی شادابی بود و بیشتر به کوهنوردی و شنا علاقه داشت و اوقات فراغتش را یا به کوه می‌رفت و یا به شنا می‌رفت. در زمان انقلاب و مبارزات سیاسی او به همراه تنی چند از کارگران و همکارانش در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت کردند تا از امام خمینی(قدس سره شریف) و انقلابش و قیامش حمایت کنند. خیلی به امام حسین(علیهم السلام) علاقه داشت و عاشورا را یک الگوی کامل در زندگی می‌دید و می‌گفت: می‌شود با عاشورا به قله‌های معرفت رسید. او با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی و داوطلب به لشکر 17 علی بن ابی طالب(علیهماالسلام) پیوست و حدود سه ماه در خدمت سپاه و جبهه بود تا سرانجام در هشتم آذر ماه سال 1365 در شهر اهواز بر اثر تصادف با خودرو به شهادت رسید.  پیکر مطهرش را در شهر اراک به خاک سپردند.