بسم الله الرحمن الرحیم (وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ). هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‌اند مرده مپندار بلكه زنده‏‌اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى‌‏شوند. من خیلی به درگاه خداوند نالیده‌ام و گریه کرده‌ام و از او حاجت خواسته‌ام تا مرا به آرزوی نهایی خود یعنی شهادت برساند اما تا کنون هر چه در زده‌ام جواب نشنیده‌ام و امیدوارم به زودی بشنوم. گریه نکن ای مادر عزیزم که هر قطره اشک تو تیری است بر جگرم، سرت را بلند کن و با صدای بلند بگو ما پیروزیم و ما به مادرانی همچون شما وعده خواهیم داد که شمایید در بهشت موعود چون هدیه کردید فرزندانتان را در راه خدا. پس گریه نکن چون امام(قدس سره) بزرگوارمان در سوگ فرزندش اشک نریخت خوشحال و امیدوار باش. مادر جان اگر من به جبهه می‌روم نه به خاطر خون برادرانم است بلکه به خاطر رضای خدا می‌باشد و این درخت اسلام است که باید با خون امثال ماها آبیاری شود و من این درس را از برادرانی که شهید شدند آموختم و راهشان را تا آخرین نفس ادامه می‌دهم. و اما پدر و مادر عزیزم و خواهران و برادران عزیزم از شما حلالیت می‌طلبم و امیدوارم که این هدیه ناچیز در راه خداوند متعال حلال کنید و از تمام دوستان و آشنایان و رفقا حلالیت طلب می‌کنم و هر کس که از من پولی یا چیزی طلب دارد به خانواده‌ام اطلاع دهد و دریافت نماید و من هم از هر کس چیزی می‌خواهم حلال می‌نمایم و اما پدرم من در حدود 1000 تومان به استاد علی بدهکارم و امیدوارم که بپردازید و اگر وقت کردید با نماز قضا مرا شاد کنید و من از تمام شماها می‌خواهم که در راه خمینی(قدس سره) لبیک بگویید زیرا این حرف خداست. با عرض احترام سید غفار میر غفاری، مورخه یکشنبه 17/11/61 در دشت رقابیه.