کتاب "بدرقه بابا" به قلم شمس اله دائی زاده در سال 1398 منتشر گردیده است. نویسنده در مقدمه کتاب می‌نویسد هنگامی که در سی و یکم شهریور ماه ۱۳۵۹ شیپور نبرد حق علیه باطل در جبهه های جنگ به صدا درآمد کمتر کسی گمان می‌برد که اردوگاه های جنگ در پشت جبهه‌ها و جای‌جای منطقه نبرد زیارتگاه و خانقاه عاشقان شود. اما بلافاصله پس از خاموشی آتش توپخانه ها آن پیر و مقتدای رزمندگان در پیامی این هشدار را داد و خطاب به فرزندان برومند چنین سخن گفت " در آینده ممکن است افرادی آگاهانه یا از روی ناآگاهی در میان مردم این مسئله را مطرح نمایند که ثمره خون ها و شهادت ها و ایثار ها چه شد؟!" اینها یقیناً از عوالم غیب و از فلسفه شهادت بی خبرند و نمی دانند کسی که فقط برای رضای خدا به جبهه رفته است و سر در طبق اخلاص و بندگی نهاد است، حوادث زمان به جاودانگی و بقا و جایگاه رفیع آن لطمه وارد نمی سازد. بریده ای از متن کتاب: یک روز به پیشنهاد حسن با بچه ها تصمیم گرفتم پولامونو روی هم بزاریم و بریم یه عکس تیمی بگیریم. اولا عکس گرفتن اینقدر راحت و رایج نبود، اونم واسه بچه هایی مثل ما که همه از خخانواده کارگری و نسبتا متوسط جامعه بودیم. ثانیا بچه ها پولی نداشتن فقط بعضیا مثلا روزی یکی دو ریال بابت توجیبی می گرفتن که اونم توی مدرسه خوراکی می خریدن و می خوردن. تازه اصلا عکس گرفتن یا بقول اون وقتا عکس انداختن مسئله و تفریح کسی نبود. خلاصه اونایی که داشتن قبول کردن و اونایی که نداشتن از قبول کردن طفره می رفتن.