از رادمردانی بود که چون حبیب بن مظاهر(علیه السلام) عمری را در این دنیای فانی به سر برد ولی عاقبت کهربای وجود حضرت دوست گاه وجودش را به خود کشید و از خاک به افلاکش رساند. آری شهید محبی در سال 1290 در خانواده‌ای مسلمان و متعهد در شهرستان آشتیان پا به عرصه‌ی وجود نهاد. وجود شریفش در دامان مادری شیفته‌ی اهل‌بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) و پدری زحمتکش و متدین مراحل رشد را طی کرد و علوم و معارف دینی را از مساجد و منابر گرفت. برای آموزش علوم به مکتب‌خانه رفت تا بتواند از کتاب آسمانی قرآن بهره‌مند شود. شهید محبی از کودکی همراه پدر به امر کشاورزی اشتغال داشت. لذا پس از ازدواج هم این شغلی شریف را ادامه داد و ثمره‌ی ازدواجش فرزندانی رشید و متعهد است که تحویل اجتماع داده است.
وقتی مس وجودش را به کیمیای عشق آمیخت، در روز سیزدهم بهمن‌ماه سال ۱۳۶۵ زمانی که هواپیماهای دشمن بعثی آشتیان را بمباران کردند او نیز در زمره‌ی مجروحین این حادثه قرار گرفت و بر اثر جراحات بسیار، روح شریفش پس از نزدیک به دو ماه در بیست و دوم فروردین سال ۶۶ به ملکوت اعلی پیوست. در این جنایت وحشیانه ارتش عراق همسرش حاجیه خانم قهرمان آشتیانی نیز به شهادت رسید. پیکر مطهر ایشان در گلزار شهدای آشتیان به خاک سپرده شد.
