شهید والا مقام سیدحسین رضازاده مردی دیگر از خطه استان مرکزی که در رادمردی و دلاوری نمونه کامل یک انسان بود و انسانیت در وجودش نمایان بود. مردی که در راه عشق به وطن قدم برداشت و در این راه از جان شیرین خود را فدای دین و کشور کرد.

در پنجمین روز از بهار سال 1344 هم‌زمان با شکفتن دوباره گل‌ها در خانواده سیدابراهیم رضازاده پسری به دنیا آمد که فرزند چهارم خانواده بود. به خاطر ارادتی که به امام حسین(علیه السلام) داشتند نامش را حسین گذاشتند.

پدرش روحانی و اهل ایمان و تقوایی بود. و تلاش می‌کرد تا با به دست آوردن روزی حلال برای فرزندانش آن‌ها را در راه خداوند قرار دهد. مردی که به خانواده‌اش ایمان و تقوا آموخته و به آن‌ها یاد داد که قدم‌هایشان را در راه رضای خداوند بردارند.

سیدحسین رضازاده از این پدر، ایمان و تقوا آموخته و تلاش کرد تا آموزه‌های دینی پدرش را در زندگی به کار ببندد. دوران ابتدایی را با موفقیت پشت سر گذاشت و به مدرسه راهنمایی رفت تا دوم راهنمایی درس خواند اما پس از آن ادامه تحصیل نداد.

پس از فراغت از تحصیل وارد بازار کار شد. شغلش آزاد بود و تلاش می‌کرد تا برای به دست آوردن روزی خود زحمت بکشد. تا این که جنگ به ایران عزیز تحمیل شد و با غیرت و رادمردی که در وجودش بود نتوانست نسبت به اوضاع کشور بی‌تفاوت باشد پس لباس بسیج گردان ولی‌عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را به تن کرد و راهی جبهه شد. دو ماه در جبهه بود و پس از آن در 31/2/1365 در جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت نائل گردید. پیکرش مدت‌ها مفقود بود و پس از تفحص در محلات به خاک سپرده شد.