شهيد محمد آقچه كهريزي در خانواده خود آموخت كه هرگز از ياد خداوند و پيروي از سيره پيامبر‌اكرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و امامان معصوم(علیهم السلام) غفلت نورزد. به انجام فرايض ديني و به ويژه نماز اول وقت و به جماعت، پاي بند بود و همواره خانواده و دوستان را به اين دو وظيفه ديني سفارش می‌كرد. او در كارهاي خود هرگز از ياد خدا غافل نشده و هميشه به رضايت او می‌انديشيد. به پدر و مادر نيكي می‌كرد و محبت به همسر و خانواده يكي از مهم‌ترين ويژگي‌های او بود. هرگاه نام امام(قدس سره) را می‌شنيد؛ با اشتياقي وصف ناپذير عشق و علاقه خود را به ايشان نشان می‌داد و خود را يكي از دوست‌داران و سرسپردگان او می‌دانست. در زمان جنگ، در اشتياق حضور در جبهه‌های نبرد حق بر ضد باطل می‌سوخت و همواره آرزو داشت بتواند در كنار رزمندگان اسلام ديِن خود را به امام(قدس سره) و انقلاب ادا كند. در حمله هوايي دژخيمان بعث به انبوه کارگران بي‌گناه کارخانه‌ها در پنجم مردادماه 1365 به ديدار محبوب شتافت و به آرزوي ديرينه خود نائل شد.[1]
