بسم‌ الله الرحمن الرحیم

(وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ).[1]

هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‌اند مرده مپندار بلكه زنده‌اند كه نزد پروردگارشان روزى داده می‌شوند.

با سلام و درود فراوان به امام(قدس سره) امت و امت شهیدان ایران. با سلام و درود فراوان به تمامی مستضعفین جهان که زیر ظلم و ستم ظالمین بوده‌اند. با سلام و درود به خانواده شهدا که چنین فرزندانی را تربیت کرده‌اند که اینان مردانه در مقابل بیگانگان و جهان خواران ایستادگی کردند و با نثار خون خویش این انقلاب را به پیروزی رساندند و من به این خاطر وصیت کرده‌ام، این درد دلم را بتوانم با ملت و با خانواده از راه وصیت‌نامه بکنم و به شما یادآوری کنم که دعای امام(قدس سره) را هیچ‌وقت یادتان نرود. من در اینجا نمی‌توانم تمام چیزهایی که می‌خواهم بنویسم. در آخر از پدر و مادر عزیز و برادران و خواهران و تمامی افراد فامیلم خداحافظی کرده و امیدوارم که توانسته باشم در این مدت بسیار کم که پیش شما بودم رضایت تمامی افراد را به خود جلب کنم و مرا ببخشند اگر حرفی ناپسند به آن‌ها زدم. در اینجا وصیت می‌کنم بعد از شهادتم من مقداری پول به علی اسلامی بابت لاستیک چرخ بدهکارم این مبلغ را به او پرداخت کنید.

خداحافظ همگی. خدا نگه‌دار.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خمینی(قدس سره) را نگه‌دار.

و همیشه از شما تقاضا می‌کنم امام(قدس سره) را دعا کنید... .

1. سوره آل عمران، 169.