در سپیده‌دمان صبحگاه پنجم مردادماه سال 1305، کودکی در آغوش گرم مادر خویش، در روستای جزنق شهرستان شازند چشم به عالم فانی باز کرد و عضوی از خانواده‌ای دو نفره شد. نام او را موسی گذاشتند. موسی دوران کودکی را تا 9 سالگی در محل تولدش گذراند و به دلیل نبود امکان تحصیل، در 9 سالگی در عمارت اربابی آن زمان شروع به کار کرد.
او با استعدادی که در حرفه آشپزی از خود نشان داد، از همان ابتدای در آشپزخانه مشغول به کار شد و طی 5 سال آشپز متبحر و جوانی گردید. او در سن 18 سالگی به خدمت سربازی اعزام شد و در طول دوران خدمت، آشپز ویژه باشگاه افسران پادگان نیاوران بود. پس از سربازی به عنوان آشپز غذاهای ایرانی در سفارت انگلستان مشغول به کار شد.
در سن 25 سالگی به روستا برگشت و ازدواج کرد. در هنگام شهادت 9 فرزند داشت. از مهم‌ترین ویژگی‌های او، اهمیت دادن به نظم، ترتیب، نظافت و وقت شناسی بود. یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای حاج موسی، ادامه تحصیل فرزندان و رسیدن به مدارج تحصیلات عالیه بود. موسی همواره خانواده را به صبر و شکیبایی در مقابل ناملایمات دعوت می‌کرد و به پذیرش مسئولیت در حد توانایی‌های بالقوه و بالفعل توصیه می‌کرد و از پذیرفتن مسئولیت خارج از توان فردی بر حذر می‌داشت. او در طول عمر خود همواره چهره‌ای شاد و دل‌نشین داشت.
او در سرانجامی خونین در پنجم مردادماه سال 1365 در بمباران شهر اراک به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گلزار شهدای به خاک سپرده شد.
