شهید علی حاجیآبادی فرزند محمد در سال 1337 در روستای مالک‌آباد از توابع اراک دیده به جهان گشود و در دامن خانوادهای مؤمن رشد و تربیت یافت، دوران دبستان را در محیط با صفای ده گذراند، در نوجوانی و اوان جوانی در کنار پدر به کار کشاورزی مشغول بود. از نظر حسن خلق و تقوی در میان دوستان و بستگان نمونه بود. در صورتی که در اقوام و آشنایان و یا حتی برای افراد غریبه گرفتاری وجود داشت، بدون هیچ تأملی به کمک ایشان میشتافت. او در سال 1361 ازدواج کرد و ثمره ازدواج ایشان دو دختر و دو پسر میباشد. قبل از اشتغال در کارخانه آلومینیومسازی، در بسیج فعالیت میکرد. ایشان به مسئله جنگ و جبهه توجه زیادی میکرد و شیفته امام(قدس سره شریف) و ولایت فقیه بود و همیشه بیان مینمود که هر چهار فرزندم فدای اسلام و امام خمینی(قدس سره شریف).
از روزهای شروع جنگ تحمیلی به عضویت بسیج در آمد و در اسفندماه 61 و در بهار 62 در منطقه گیلانغرب و در جبهه جنوب حضور داشت و در تابستان سال 1365 و قبل از شهادتش در عملیات کربلای 1 و 4 مجدداً به منطقه جنگی اعزام شد. عشق به حقیقت مبارزه و دفاع، تحمل صدمات را بر او آسان کرده بود و هرگز از آنها شکایتی نمیکرد. عزت نفس او قابل وصف نیست. او بسیار خستگی ناپذیر بود و هیچ چیز او را از جبهه و جنگ غافل نمیکرد چه زن و چه فرزند. او عاشق جهاد بود. دو روز قبل از حادثه پنجم مرداد 65 ، تازه از جبهه برگشته بود و در حال کار برای کسب روزی حلال بود که، در اثر بمباران هوایی دشمن بعثی در پنجم مرداد ماه سال 1365در محل کارش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
