بسم الله الرحمن الرحیم

با درود فراوان بر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و نایب بر حقش امام خمینی(قدس سره) این بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران که با رهبری پیامبرگونه‌اش فکرهای فرو رفته در چاه و ظلمت را بیدار کرد.

با درود و سلام بر شهیدان راه حق و آزادی سپاس پروردگار جهانیان که ابتدای کار ما را سعادت و پایان کار ما شهادت قرارداد. آن‌قدر به جبهه می‌روم و می‌جنگم تا شهید شوم. سخنی با برادران خودم استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمان‌ها برای تسکین دردهاست و همیشه به یاد خدا باشید و در راه او قدم بردارید. هرگز دشمنان بین شما تفرقه نیندازند و شما را از روحانیت متعهد جدا نکنند که اگر چنین کردند روز بدبختی مسلمانان و روز جشن ابرقدرت‌هاست. حضورتان را در جبهه‌های حق علیه باطل ثابت نگه‌ دارید. در امام(قدس سره) بیشتر دقیق شوید و سعی کنید عظمت او را بیابید و خود را تسلیم او سازید و صداقت و اخلاص خود را همچنان حفظ کنید. اگر فیض شهادت نصیبم گشت آنان که پیرو خط سرخ امام خمینی(قدس سره) نیستند و به ولایت او اعتقاد ندارند بر من نگرید و بر جنازه‌ی من حاضر نشوند.

اما باشد که دماء شهدا آنان را نیز متحول سازند و به رحمت الهی نزدیکشان کند.

وصیت می‌کنم به پدر و مادرم که بعد از من گریه و زاری نکنند و هر موقع خواستند گریه کنند به مظلومیت امام حسین(علیه السلام) گریه کنند و من امانتی بودم پیش پدر و مادرم خدا را شکر کنند که این امانت را صحیح و سالم تحویل دادند. وصیت به برادرانم این است که بعد از من پیرو خط امام(قدس سره) باشند و راه من را ادامه دهند مبادا خدای نکرده منحرف شوند چون حضرت علی(علیه السلام) می‌فرماید: ایمان به خدا و جهاد در راه او از همه اعمال نزد خداوند محبوب‌تر است. جهادی که خون مؤمن ریخته شود بهترین جهاد است. وصیت به پدر و مادر این است که جنازه‌ی مرا هر کجا که می‌خواهند دفن کند. در پایان از تمام قومان و خویشان و دوستان و رفیقان و آشنایان حلالیت می‌طلبم. مرا حلال کنید.

والسلام.