شیپور جنگ نواخته شده بود و موعد امتحان مردان خدا رسیده بود. غیرت درس بزرگی بود که فقط در مکتب کربلا می‌شد، آموخت و کسانی که آزادگی و ایثار امام حسین(علیه السلام) را شناخته بودند از هیچ دشمنی هراس نداشتند و به هیچ‌کس اجازه تعرض به خاک کشورشان را نمی‌دادند. پس برای رفتن از هر آنچه داشتند دل بریدند.

شهید جهانبخش همتی عطای جهان فانی را به لقایش بخشید و برای رسیدن به جهان باقی پر کشید. کسی که در پنجمین روز از بهار سال 1342 در خانواده همتی، دیده به جهان گشود و چشم پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده به قدمش روشن شد. کسی که بهار آن سال را برای خانواده بیشتر از همیشه سبز کرده بود و روستای محمودآباد از توابع شهرستان شازند برایشان رنگ و بوی دیگر داشت.

به دلیل نبود امکانات تحصیلی درسش را تا پنجم دبستان خواند و پس از آن مشغول به کار و فعالیت برای کسب درآمد شد. بنا بود و برای به دست آوردن روزی خود زحمت فراوانی می‌کشید. سال 1362 ازدواج کرد و عهده‌دار زندگی مشترک شد در حالی که بسیار جوان بود اما تمام تلاشش این بود تا زندگی آرامی را برای خانواده‌اش فراهم کند. به لطف خداوند دارای دو پسر شد که همه هم و غمش تربیت درست آن‌ها بود. او قصه‌های دین را در گوششان نجوا می‌کرد.

لباس سربازی در زمان جنگ برازنده قامت جوانان شده بود و یکی از این جوانان غیور شهید جهانبخش همتی بود که به عنوان پاسدار وظیفه برای پاسداری این آب و خاک آماده شده بود. او پاسدار وظیفه جندالله سپاه بانه بود که در نوزدهم مهرماه سال 1366 در منطقه بوکان هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.