شهید والامقام حسنعلی یوسفی مردی دیگر از تبار نور و عشق و دلدادگی. کسی که چراغ روشنی شد و به راه‌های تاریک و ظلمت‌های زمان جنگ تابید تا ایرانیان راه سعادت را گم نکنند. جوانی از شیرمردان استان مرکزی کسی که در اولین روز از بهار سال 1347 در روستای زیبای چهره قان از توابع کمیجان در خانواده‌ای متدین و مؤمن، دیده به جهان گشود.

روستازاده‌ای که قهرمان زندگی زیبایش شد. مردی که محبت بسیار زیادی نسبت به اعضای خانواده داشت و به گونه‌ای زندگی می‌کرد که هرگز قلب کسی را به درد نیاورد و با رفتارش دلی را نشکند. از کودکی در کارهای کشاورزی به پدر کمک می‌کرد و به گونه‌ای رفتار می‌کرد که سهمی در کارهای خانه و زحمات زندگی داشته باشد. از این رو پدر و مادر و خواهر و برادر همه دوستش داشتند و برایش ارزش و احترام زیادی قائل بودند. او تا کلاس چهارم دبستان درس خواند و پس از آن در مزرعه کار می‌کرد. کشاورزی که با زحمت فراوان کسب روزی می‌کرد و در تأمین امرار معاش خانواده می‌کوشید.

هنگامی که به خدمت سربازی فراخوانده شد به عنوان سرباز تیپ یکم از لشکر 77 خراسان به جبهه جنوب اعزام شد و پس از شش ماه خدمت در بیست و هفتم اسفندماه سال 1366 در منطقه شرهانی با اصابت تیر به سرش به جمع شهدا پیوست. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.