بسمه‌تعالی

(وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ).[1]

با عرض سلام خدمت پدر عزیزم و مادر مهربانم؛ امیدوارم که همیشه به سلامت بوده باشید. پدر و مادر مهربانم! من در این سفر که می‌روم خود را به دست خدا سپرده‌ام و برگشتم به دست خداست. پدر و مادرم! از شما می‌خواهم که صبر و طاقت داشته باشید. ما امانت خدا هستیم در دست شما و برای شما. از برادرانم می‌خواهم که به پدر و مادرم کمک کنند و آن‌ها را تنها نگذارند و جای مرا پر کنند و تنها خواهرم را محبت و نگهداری کنند. از شما پدر و مادرم می‌خواهم که رهرو راه امام(7) امت باشید و راه امام(7) عزیز را ملاک در زندگی خویش قرار دهید.

پدر جانم و مادر عزیزم! از شما و برادرانم و خواهرم می‌خواهم که اگر بدی یا ناراحتی از دست ما داشته‌اند یا اگر نتوانسته‌ام آن‌طور که می‌باید به شما خدمت کنم، مرا ببخشید و حلال کنید از قول من از دوستان و آشنایان و فامیل حلالیت طلب کنید. ضمناً از شما پدر و مادرم می‌خواهم که نماز و روزه و واجبات مرا تا حد تکلیف برایم خریداری کنید و یا خودتان بجا بیاورید. در پایان از همه خداحافظی می‌کنم و حلالیت می‌طلبم و خواهشمندم واجبات مرا حتماً انجام دهید.

با کمال تشکر، غلامرضا کرمی.

1. سوره آل عمران، 169.

بنا به شناختن رسالت انسانی و هدف از آفرینش انسان؛ شهادت یکی از راه‌های ورود به بهشت است و بندگان شایسته خدا به آن می‌رسند. این وصال به سن و سال و جاه و مقام نیست، دریچه‌ای است که به سوی بندگان پاک خدا گشوده می‌شود.

شهید غلامرضا کرمی در اولین روز از اسفندماه سال ۱۳۴۵ در روستای قورچی باشی از توابع شهرستان خمین در یک خانواده کشاورز و متدین به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در همان روستا پشت سر گذاشت و پس از آن به علت مشکلات مادی و نبودن امکان تحصیل در روستا، ترک تحصیل کرد و در کنار پدر به کار کشاورزی مشغول شد.

در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بعد از طی کردن دوره آموزشی از سوی ارتش عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد. وی در گردان ضربت از لشکر ۷۷ خراسان در خوزستان خدمت می‌کرد. بیش از شش ماه خدمت در جبهه به همراه ۱۱ نفر از هم‌رزمانش در یک عملیات ایذائی و شناسایی اسیر دشمن شدند و توسط سربازان بعثی عراق به شهادت رسیدند. اثری از پیکر شهید به دست خانواده‌اش نرسید.