شهید علی کله گیری، در بیستم شهریورماه سال ۱۳۴7 در روستای سوک قزقان از توابع شهرستان خمین، دیده به جهان گشود. در سن ۷ سالگی به مدرسه رفت. او در دوران مدرسه رفتار و کرداری صادقانه داشت و ساعات غیر مدرسه را در کنار خانواده به کشاورزی می‌پرداخت. به دلیل شرایط آن روز روستا فقط تا پایان دوره ابتدایی تحصیل کرد.

 دوران جوانی علاقه فراوانی به تلاوت قرآن و فراگیری احکام اسلام داشت. ذکر و دعا پروردگار را یکی از برنامه‌های اصلی تلقی می‌نمودند و همچنین در برگزاری مراسم سوگواری اباعبدالله الحسین(علیه السلام) نقش به سزایی داشت. سه سال از پیروزی انقلاب می‌گذشت و جنگ تحمیلی در سال دوم بود که در اواخر سال 1360 برادرش - نجفعلی - که سرباز ژاندارمری بود در منطقه مهران به شهادت رسید و از این طریق علی با ایثار و فداکاری آشنا شد.

شهادت برادر هر چند برای خانواده سخت بود ولی او تصمیم گرفت برای ادامه راه برادر شهیدش از هیچ کوششی فرو گذار نکند. لذا از همان ایام همکاری‌اش را با بسیج آغاز کرد و در شانزده‌سالگی، دوره آموزشی بسیج را گذراند اما اشک‌های مادر داغدارش او را از رفتن منصرف کرد. حضورش در جبهه نزدیک به دو سال به تأخیر افتاد. حالا دیگر او جوانی رشید شده بود که باید به خدمت مقدس سربازی اعزام می‌شد. مادر با اسفند و آینه بدرقه‌اش کرد و تقدیر چنین بود که علی نیز جان شیرین خویش را نثار ایران اسلامی کند. او پس از نزدیک به یک سال حضور در مناطق جنگی هنگامی که به عنوان پاسدار وظیفه لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) در مناطق عملیاتی غرب حضور داشت، در نوروز سال ۱۳۶7 هنگامی که در حال بازگشت از مأموریت بود، در منطقه شیخ صالح ایلام بر اثر مصدومیت شیمیایی به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای شهر اراک به خاک سپرده شد.