از دلاورمردان سرفراز سپاه اسلام بود. نامش با حماسه و شهادت گره خورده بود. چهره‌ای صمیمی و باصفا داشت. او سند افتخاری است بر تارک روستای بهارستان و مایه فخر و مباهات برای خاندان محترمش. در آن روز آغازین از سال ۱۳۴۱ که خداوند او را به خاندانش عطا کرد. نامش را حسین گذاردند تا همیشه سر فصلی شهادت و رشادت‌ها و فداکاری‌ها و ایثار و گذشت اباعبدالله الحسین(A) مدنظر خانواده باشد و همچنین پیرو راه مولایش اباعبدالله(A) باشد که چنین هم شد. مراحل آغازین رشد و تکامل را در کانون گرم و صمیمی خانواده به سر برد و از وجود مادری مؤمنه و پدری زحمت‌کش درس زندگی و دیانت آموخت. سپس به مدرسه رفت و مقطع دبستان را در روستای زادگاهش گذراند و مرحله راهنمایی را در روستای مزرعه نو و تحصیلات دبیرستان را در شهرستان آشتیان از محضر معلمین خوب و دلسوز این سامان بهره جست. در تمام مدت دبیرستان اهل‌دل بود و در نماز جماعت حاضر می‌شد. وی در حین تحصیل برای تأمین هزینه‌های تحصیلی خویش کار می‌کرد و در صحنه‌های انقلاب حضوری فعال داشت.
با پایان تحصیلات دوره متوسطه جهت انجام سربازی و دفاع از کیان جمهوری اسلامی ایران راهی جبهه‌های نور علیه ظلمت گشت. او سرباز لشکر 28 کردستان بود که در سیزدهم اسفندماه سال 1362 در منطقه عملیاتی جفیر روح پاکش به ملکوت اعلی عروج کرد و به صف مجاهدان فی سبیل‌الله پیوست. پیکر مطهر سرباز شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.
