شهید آیت‌الله کمال‌آبادی در اولین روز بهار سال 46 در روستای کمال‌آباد منطقه فراهان از توابع اراک، چشم به جهان گشود و بهار را به بهترین شکل برای خانواده رقم زد. فرزند سوم خانواده‌ای هفت نفره بود و در خانواده‌ای متدین و مذهبی زندگی می‌کرد. شیطنت‌های کودکانه‌اش خاطراتی شد که تا ابد در کوچه‌های روستا به گوش خواهد رسید.
وقت رفتن به مدرسه فرا رسیده بود و آیت‌الله یکی از شیرین‌ترین تجربه‌های زندگی‌اش را می‌چشید. از همان ابتدا با هوش بود و به درس خواندن علاقه بسیاری نشان می‌داد با اینکه در آن زمان خیلی‌ها درس خود را نمی‌خواندند آیت‌الله تا مقطع دیپلم ادامه تحصیل داد و پس از آن برای امرار معاش خانواده یاری‌رسان پدر و مادر شد. هرگز به خانواده بی‌احترامی نمی‌کرد و سعی می‌کرد با رفتارش دل کسی را نشکند. به خدمت به پدر و مادر علاقه بسیاری نشان می‌داد و با تمام وجود احترام آن‌ها را حفظ می‌کرد.
جنگ تحمیلی در جریان بود و جوانان وطن برای رفتن به جبهه پر و بال می‌زدند و با تمام قوا آماده رفتن بودند. آیت‌الله کمال‌آبادی هم جز همان جوانانی بود که شور و شوق فراوانی برای رفتن داشت و زمانی که لباس سربازی را به تن کرد در لشکر 23 نوهد ارتش مشغول به خدمت شد. جبهه‌های کردستان به مردان غیور این سرزمین نیاز داشت و مردان این خاک برای رفتن بال و پر می‌زدند. گروهبان دوم وظیفه بود و تمام توانش را به کار گرفت تا دست دشمن را از زمین ایران کوتاه کند.
تا اینکه در دوم فروردین‌ماه سال 1367 در عملیات بیت‌المقدس 5 به درجه رفیع شهادت نائل آمد و پیکر مطهرش در منطقه جنگی مفقود شد و پس از تفحص در بیست و هفتم خردادماه سال 1370 در گلزار شهدای شهر اراک به خاک سپرده شد.
