جنگ در سال پایانی  بود. در تیر ماه جمهوری اسلامی ایران قطعنامه سازمان ملل را پذیرفت و می رفت تا دفاع مقدس پایان یابد اما منافقینی که روزهای سختی را برای مردم رقم زده  و آسایش و آرامش مردم را برهم زده بودند با خیال خام خویش به مرزهای غربی کشور یورش آوردند. حالا کسانی باید از جا برمی خواستند و پرچم ایران را بر فراز بلندترین قله های پیروزی برافراشته می کردند مردانی که نام خدا و یاد خدا در زندگی هایشان جریان داشت و خوب می دانستند برای رسیدن به سعادت باید مسیر سختی را طی کنند. آنها خوب فهمیده بودند انسان تا از خود نگذرد به خدا نخواهد رسید. به همین دلیل حماسه مصاد رقم خورد.

شهید علی اصغر احمدی، در پنجمین روز از دی  ماه سال 1340 در روستای آدشته از توابع  خنداب ودر میان مردمی ساده دل و زحمتکش به دنیا آمد.

وارد دبستان شد و با علاقه فراوان تا پایان دوره دبیرستان به درس خواندن ادامه داد و دیپلم گرفت. مدتی پس از فراغت از تحصیل وارد عرصه کار شد تا کمکی به خانوده اش کرده باشد و مسئولیتی در خانواده بر عهده بگیرد لذا  پس از پایان خدمت سربازی برای یافتن شغلی مناسب به شهر تهران مهاجرت کرد. حضورش در تهران مصادف شد با شهادت برادرش -علی جعفر- که در عملیات بدر اتفاق افتاد لذا مدتی را به روستا بازگشت تا در کنار خانواده باشد. در بازگشت به تهران مجددا مشغول به کار شد تا سال پایانی جنگ تحمیلی فرا رسید. او وقتی از یورش ناجوانمردانه منافقین به میهن اسلامی مطلع شد به عنوان بسیجی به رزمندگان دلاور لشکر27 محمد رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) پیوست و در روزهای نخست عملیات در منطقه اسلام آباد غرب و سر پل ذهاب حضور یافت. او در حین در گیری با منافقین مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در پنجم مرداد ماه سال 1367 به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.